Crazy Wenen

Hey hey,

(leeswaarschuwing: Zeer lang blog)

Na een paar weken radiostilte toch maar weer een blog. Heb in die weken stilte niet veel uitgevoerd behalve het gewone: feestjes, etentjes, filmpjes, lol en ja ja, essays!! Geen tripjes meer voor vijf/zes weken. Vraag me niet waarom. Tijd zat.

We zijn inmiddels met onze laatste EPTE vakken gestart. We hebben mathematics gehad, plurilingual and intercultural education en ARTS. We doen dus veel essays en presentaties en hebben inmiddels ook weer een ochtend geobserveerd op een school. En door al het praten over lesgeven en de nieuwe ideeën die ik opdoe heb ik toch wel heel erg zin om weer met een stage te beginnen!

Voor het vak Arts gaan Romy en ik een promofilmpje maken van het EPTE programma. Superleuk. Dat idee is ontstaan toen Betty en Ben, twee hoge mensen van de HAN, naar Ljubljana om te praten over het verloop van het EPTE programma. Voor degenen die niet meer weten wat dat is: EPTE betekent European Primary Teacher Education en is een project dat door 6 verschillende hogescholen/universiteiten is opgezet, waaronder dus de Han en de universiteit van Ljubljana. Betty en Ben hebben daaraan meegeholpen. Ze hebben ons meegenomen naar een chique Sloveens restaurant.

Ik zei al dat ik voor 5/6 weken geen tripjes meer heb gedaan. Dat betekent dus dat er inmiddels wel weer een tripje geweest is. Dit keer naar Wenen. Daar wilde ik heel graag heen. Ik ben samen met mijn vriendinnengroep van hier en nog een klasgenoot vrijdag naar Wenen gegaan door te liften. We hadden teams van 2 gemaakt en we deden wie het snelste in Wenen waren. Linda en ik hadden als eerste een lift, een vrachtwagenchauffeur die via Hongarije naar Bratislava (hoofdstad Slowakije) reed wou ons wel meenemen. We zijn helemaal tot aan de grens van Oostenrijk/Slowakije/Hongarije met hem meegereden. We hadden ook een snellere route kunnen nemen maar we vonden het veel te leuk om een flinke omweg te maken. Ik wilde ook wel graag helemaal naar Bratislava, maar op de grens bleek een hele goede liftplek te zitten, dus zijn we maar uitgestapt. We hadden binnen 30 seconden een lift, als het niet minder was, dit keer echt naar Wenen. De vrachtwagenchauffeur sprak trouwens alleen maar Russisch en Slowaaks, maar mijn Finse vriendin Linda kon gelukkig een klein beetje Russisch, en een klein beetje Sloveens (dat overigens niet op het Slowaaks lijkt) en toen lukte het een klein beetje om een gesprekje te voeren. Kristina en Romy hebben twee uur moeten wachten op een lift in Ljubljana, Marla en Aaron hebben in totaal 4 uur moeten wachten in Maribor (tweede stad van Slovenië). Klinkt vreselijk, maar ze hebben ontzettend veel lol gehad. Normaal hoef je niet zolang te wachten. Een vriend van Marla, Derek, ging met zijn eigen auto van Ljubljana naar Wenen, samen met nog een vriend van hem.

(lees je nog?)

In Wenen was het KOUD, -4 voelt nu heerlijk hier in Ljubljana, na dit weekend. Ik weet niet hoe koud het was maar Linda zei dat -15 in Finland minder koud aanvoelt dan de temperatuur in Wenen. Het waaide behoorlijk daar. Het hostel was echt flut, maar wel lollig, goedkoop en in een zijstraat van een van de grote winkelstraten, Maria Hilferstrasse. Linda had een vriendin in Wenen, Sarah, die ons meenam naar de leuke plekken. Ondertussen was onze groep behoorlijk uitgebreid. Naast ons zessen, Derek, Sarah en haar vriend, bleek ook een andere vriend van ons, Max, met een groepje van zijn faculteit in Wenen te zijn. De eerste avond zijn we naar het plein op de Museumplatz geweest, dat vlakbij ons hostel was, een kleine kerstmarkt bezocht waar we lekkere punch hebben gedronken en daarna naar een brouwerij waar we heerlijke biertjes hebben gedronken met de hele groep en daarna nog naar een ander cafeetje. Erg gezellig! De dag erna zijn we naar het Leopoldmuseum geweest waar ze een naakte mannen collectie hadden, die konden we natuurlijk niet missen. De mannen vonden dat maar niks natuurlijk, die gingen niet mee.

’s Middags gingen we allemaal ons eigen ding doen. Ik heb toen met een meisje afgesproken die ik jaren geleden via een forum heb leren kennen en jarenlang mee heb ge-emaild/facebook. Raar verhaal, I know, maar het was heel bijzonder om haar eindelijk in het echt te ontmoeten. We hebben ergens midden in Wenen geluncht bij het Albertina museum. Om zes uur zouden iedereen weer in het hostel zijn, dus ik ging gauw nog even shoppen. Het was nodig  Om zes uur bleek iedereen saai: ze waren moe en wilden slapen. Daar ben ik natuurlijk niet voor naar Wenen gekomen. Wel voor de beroemde kerstmarkten dus daar ben ik toen maar in mijn eentje heen gegaan. (Stel saaierds). Heb er twee bezocht, de grootste bij het Rathaus en een schattige tussen twee grote musea in in de buurt van ons hostel in het Museumsquartier. Echt zooo mooi en sfeervol. Heb natuurlijk nog wel een wafel met kersen gegeten, kon ik niet laten staan. Daarna heb ik afgesproken met Marla, Derek en Max in een boekenwinkelcafe (ja echt) om daarna naar club Donau te gaan met iedereen, op aanraden van Sarah. Van de buitenkant leek het net een leegstaand pand, en we liepen er pal langs, maar binnen bleek het heel druk en gezellig. We hebben genoten van twee gratis optreden van een man van 43 die totaal onder de xtc zat en de lolligste dans ever deed. Nog nooit zoiets raars gezien. Aan de andere kant stond een stel te zoenen in de breedste zin van het woord. We zijn uiteindelijk uit de club gekickt omdat we met zwarte stift op de tafels aan het kliederen waren. Voornamelijk edele geslachtsdelen en vieze woorden in de talen van de mensen met wie we daar waren. Deze onderwerpen waren namelijk het hele weekend het populairst. (heb ik allemaal toch netjes gezegd dacht ik zo) We zijn toen even teruggegaan naar het hostel, naar een andere saaie bar en uiteindelijk weer naar club Donau gegaan waar we tot 6 uur zijn gebleven. De delicatesse bratwurst inbegrepen. De echte Donau heb ik overigens niet eens gezien, en alleen maar een klein glimpje van het grote reuzenrad van Wenen.

(niet stoppen met lezen)

Na een korte nacht slaap zijn we naar Slot Schonbrunn geweest, het paleis waar Sissi woonde, die overigens veel meer in Hongarije zat omdat ze een heks van een schoonmoeder had. We hebben een toer gedaan met zijn drieën, Romy, Kristina en ik, de rest wilde niet betalen dus wilden ze liever de tuin zien. Waar het natuurlijk stervenskoud was. Daar hebben ze dus goed spijt van gehad haha.

Daarna zijn we met de tram naar de stad gegaan, waar we bij een wokchinees All you can eat hebben gedaan. We hebben ons volgegeten aan wok, sushi, allerlei soorten vis, vlees, groenten en uitgebreid toetjesdessert, voor maar 10 euro hahaha. Dat moeten ze in Nederland ook doen.
Toen zijn we maar begonnen aan de terugweg, want het was inmiddels bijna zondagavond (zoals je begrijpt, heel veel van wenen hebben we niet gezien, wel heeeel veel lol gehad).

Toen begon het rare gedeelte van de reis pas echt… op de terugweg, ironisch genoeg. Ze doen hier veel aan carpoolen, je kunt dan op een website mensen vinden die op een bepaalde dag met de auto ergens heen gaan, en plek hebben in de auto. Dat was de manier waarop we terug wilden. Linda, Kristina, Romy en Max zouden met iemand meerijden die op zondagavond naar Ljubljana zou rijden. Er was verder geen rit op zondag, dus ik zou met Marla en Aaron op maandagavond met een andere auto naar Ljubljana gaan rijden. We wisten van te voren niet dat Derek ook naar Wenen zou gaan, met zijn eigen auto, maar nu konden we met hem mee terug op zondag. Ideaal dus.

(nu komt het spannende gedeelte)

We vertrokken rond half 6/6 uur ongeveer uit Wenen en we hadden afgesproken om beurten te gaan rijden, zodra iemand moe zou worden. Terwijl wij allemaal lagen te slapen (korte nacht gehad), had hij besloten dat het tijd was dat iemand anders moest rijden, maar de rustplaats was afgezet. Zes km verderop zou de volgende zijn, maar dat heeft hij net niet gehaald. Hij heeft blijkbaar voor een moment even zijn ogen dichtgedaan en toen hebben we (volgens mij) de rechtervangrail geraakt. Daardoor draaide de auto schuin naar links, reed frontaal tegen de linkervangrail aan, weer draaide en frontaal tegen de rechtervangrail aan reed en toen begon te tollen voordat de auto stil kwam te staan. Echt een behoorlijk ongeluk. Blijkbaar heeft een bus ons net kunnen ontwijken. De auto was totaal total loss, wij, godzijdank, hadden geen van allen ook maar een schrammetje. Ongelooflijk.

Er waren twee mensen gestopt voor ons, die ons hebben geholpen. Ze belden de politie. De ambulance was er trouwens ongelooflijk snel, iemand anders moet ook hebben gebeld, kan niet anders. Die was ook zo weer weg want we hadden niks. Het was wel een rare situatie, een Belg, een Nederlander, een Griek en een Spanjaard samen in een auto in Oostenrijk. Met een chauffeur die zijn rijbewijs niet bij zich had en ook geen paspoort (DOM, en daarom cliché ;) ). Hij heeft gezegd dat zijn rijbewijs gejat was in Wenen. Nadat alles was geregeld (auto weggesleept, verklaringen afgelegd etc.) brachten de twee mannen ons naar Graz. Ze hadden al ergens heen gebeld om te vragen of er nog een trein ging naar Ljubljana. Blijkbaar ging die nog. Eenmaal op het station van Graz bleek dat er geen trein meer was. Een van de mannen, Robert, nodigde ons uit om bij hem te slapen. Hij woont in Klagenfurt, dus daar gingen toen heen. Daar hebben we heerlijke soep gehad, wat shotjes en bier, en heel gezellige, internationale gesprekken. Tussen ons in het Engels, tussen Aaron en de vriendin van Robert Spaans, want zij was Dominicaans, tussen Robert en zijn vriendin en mij Duits en Derek en ik Nederlands. Vreeemde situatie. Alleen Marla had maar één taal te spreken. Daarna zijn we gaan slapen, waar we eerst een paar uur hebben verdergekletst. De dag erna zijn we door Robert vroeg naar het station in Klagenfurt gebracht, waar de de trein naar Villach moesten hebben en daar drie uur moesten wachten op de trein naar Belgrado die in Ljubljana stopt. Was een fantastisch mooie route trouwens. Die heel snel ging. ’s Avonds zijn we nog lekker uit eten geweest om de anderen ons fantastische verhaal te vertellen, waarna we in de Ierse (jaja, nog een land) pub biertjes hebben gedronken. Met pa en ma geskyped want die wilden alles weten en tenslotte eindelijk in mijn eigen bedje geslapen.

CRAZY weekend dus. Ongelooflijk avontuur. Mijn vingers doen zeer en ik ben moe. Slaap lekker!!

xxxx

Ps. Volgens weekend zit ik in Belgrado, en er staat ook nog een dagje Salzburg op het programma. En Venetie. Blog nummer 6 komt dus binnenkort. Zal niet zo’n lang verhaal meer typen, beloofd.